در سال 1943، نیروی نظامی کنترل این کشور آمریکای لاتین را در اختیار گرفت و 3 سال بعد خوان دومینگو پرون رهبر سرهنگ‌های گروه نظامی، با رأی اکثریت قاطع به‌عنوان رئیس جمهور انتخاب شد.
در سال 1949 با بازنویسی قانون اساسی این فرصت در اختیار پرون قرار گرفت تا یک دوره 6ساله دیگر را به‌عنوان رئیس جمهور در رأس حکومت قرار گیرد و در همین سال حزب پرونیست یا حزب عدالت در آرژانتین به‌عنوان حزب حاکم تأسیس شد.
کودتای 1955، پرون را راهی تبعید کرد و دولت مورد حمایت آمریکا در آرژانتین آغاز به کار کرد. دولتی که نه حزب پرونیست و نه حزب کمونیست حضوری چشمگیر در آن نداشتند. بازگشت پرون به آرژانتین در سال 1972 تا انتخاب مجدد وی در سال 73 به‌عنوان رئیس جمهور همراه بود؛ اما یک سال بعد با مرگ پرون بیوه وی ایزابل مارتینز بر مسند قدرت نشست.
در سال 1975 درحالی‌که نرخ تورم تا 300 درصد افزایش یافته بود و ناآرامی و خشونت حرف اول را در کشور می‌زد، خورخه رافائل ویدلا در جریان کودتای دیگر زمام امور را در دست گرفت. این کودتای نظامی کشور را به دوران «جنگ کثیف» کشاند که در آن دوران صدها تن کشته و سرنوشت هزاران نفر نیز در هاله‌ای از ابهام فرورفت.
در سال 1983، با پیروزی رائول آلفونسین از اتحادیه مدنی در انتخابات ریاست جمهوری، دموکراسی در کشور تثبیت شد و 6 سال بعد نامزدی دیگر از حزب پرونیست به‌نام کارلوس منم با ارائه طرح‌های اصلاحی این روند را ادامه داد.
در سال 1991 دولت منم با کاهش ارزش پزو در مقابل دلار تلاش کرد نرخ تورم در این کشور را کنترل کند که اتفاقا این ابتکار در دهه 90 جواب داد و اقتصاد آرژانتین توانست در سال 1995 خود را از شرایط نابسامان آن روزها رهایی بخشد.
منم در این دوره همچنین با هدف معرفی آرژانتین به‌عنوان قدرتی اقتصادی در آمریکای لاتین بسیاری از شرکت‌ها و سازمان‌های دولتی را به بخش خصوصی واگذار کرد.
در سال 1999 در شرایطی که فرناندو دلاروآ از ائتلاف چپ میانه توانست در انتخابات ریاست جمهوری گوی سبقت را از رقیب پرونیست خود برباید که کشور دیگر قادر به حفظ نرخ ثابت پزو در مقابل دلار نبود.
در سال 2001 شرایط اقتصادی به دوران تاریک خود بازگشت و افزایش شورش‌ها و اعتراضات خیابانی و کشته شدن 25 تن در این شرایط باعث شد وزیر اقتصاد و درنهایت دلاروآ مجبور به استعفا شوند.
در ژانویه 2002 کنگره ملی آرژانتین در دوهالده را به‌عنوان رئیس جمهور موقت انتخاب کرد که بیش از نیمی از مردم این کشور زیر خط فقر زندگی می‌کردند.
در سال 2003، نستور کریشنر عضو جناح چپ حزب پرونیست موسوم به جبهه پیروزی، پیروز انتخابات ریاست جمهوری لقب گرفت. وی با امضای قراردادی جدید با صندوق بین‌المللی پول اولویت اصلی دولت خود را بازسازی اقتصاد و رسیدگی و پایان بخشیدن به نادیده گرفتن به حقوق شهروندان در دوران دیکتاتوری اعلام کرد.
عملکرد مثبت و موفق کریچنر در دولت موجب شد حزب «جبهه پیروزی» که در فهرست خود کریستینا فرناندس د کرچنر (همسر کریچنر) را می‌دید پیروز انتخابات در سنای بوینس‌آیرس شود.
28 اکتبر، آرژانتین صحنه انتخابی دیگر برای تعیین ریاست جمهور آینده است.
درحالی‌که کریچنر اعلام کرده است برای بار دوم در انتخابات شرکت نخواهد کرد، کریستینا همسر وی با محبوبیتی 3/44 درصدی از بیشترین شانس برخوردار است.
